Op naar huis

Vanmorgen om half 7 de wekker. We besloten er eerder uit te gaan, om nog een laatste keer bij onze paardjes te gaan kijken. Nog een laatste keer afscheid te nemen, nog een laatste x gedag zeggen.. Voor nu, want dat we terug gaan, staat vast!
Lola had de hele nacht bij me gelegen in bed, alsof ze het voelde. De afgelopen weken is ze niet één moment van mijn zijde geweken, zo bijzonder! Ik ben enorm van haar gaan houden, en oh wat zal ik haar missen.
Amber, Sanne en Lindy, mijn toffe 'kids', kwamen ons nog gedag zeggen. Sanne en Lindy reden zelfs mee naar het vliegveld.

Nadat ik Luna nog een dikke knuffel en een kus gegeven had, reden we naar het vliegveld. Onze koffers waren we zo kwijt, Femke had in één koffer hetzelfde gewicht als ik in twee koffers, hilarisch!

Toen kwam het voor nu definitieve afscheid van Rick, Sanne en Lindy. Ik had het zwaar, maar na al zoveel tranen gelaten te hebben, ging het me nog redelijk af. Nadat we zonder problemen door de security check waren, zagen we ze voor de laatste keer.
Ons Spaanse avontuur was ten einde, de reis naar Nederland kon beginnen.
Na wat gegeten en gedronken te hebben, bleek ons vliegtuig een uur vertraging te hebben. Best een tegenvaller, maar we vermaakte ons prima.

De terugvlucht verliep prima. Tijdens de reis nog lekker wat gegeten, en wat bewerkt en aangeschouwt op de pc. Met extra beenruimte was het goed vertoeven in het vliegtuig.

Een uur later dan gepland landde we dan eindelijk op Eindhoven Airport. Zodra ik weer bereik had berichtte ik mijn liefste Michel over de landing. Hij stond al te wachten, de lieve schat.

Eenmaal uit het vliegtuig zag ik hem al staan, bovenaan achter het raam.. Een appart gevoel van gemis, emotie en geluk ontmoette mij, maar ik moest nog even geduld hebben.
Na enige tijd wachten waren daar dan eindelijk onze koffers. EINDELIJK mochten we weer door de deuren, en daar stond hij dan: Mijn liefste vriendje die ik zolang had moeten missen.
Oh wat was het fijn om hem te zien! Eindelijk weer de knuffel, eindelijk weer die kus. Hoe zwaar de morgen ook was, het was heerlijk om weer thuis te zijn.

Na afscheid genomen te hebben van Femke, waar ik de afgelopen weken lief en leed mee deelde, was het tijd om naar huis te gaan. Niet in besef van wat me nog te wachten stond.

Toen we thuis aankwamen kwamen mn ouders, broertje en zusje al naar buiten gerend, huilend, zo blij dat ik er weer was. T zijn kostbare momenten, die ik niet snel zal vergeten.
Ik wilde eigenlijk rustig aan bijkomen van mijn reis, maar werd door mama meegenomen naar buiten.. Toen ik daar aankwam.. Zat mijn héle familie op de bank.. GEWELDIG! WÁT een verrassing was dat!

Inclusief een taart van Eeyoor, kussen, knuffels en lieve woorden, heb ik de rest van de dag een heerlijke middag gehad. Een warm welkom, waarin een nieuwe start, als een nieuwe ik, gemaakt kan worden.

[Bericht van Facebook]
Aan al het moois komt een einde.. Na 6 weken bloed, zweet, tranen, lachbuien en ontzettend veel liefde keren wij weer huiswaarts. Ontzettend genoten van alle mensen, paarden en andere dieren om me heen. Ik ben Laura, Rick en Luna dankbaar voor deze geweldige kans om mijzelf te leren kennen, ontplooien en de dingen te verwerken waar nodig. Casa Nova, Confitero, Careltje en El Salvador bedankt. Jullie als mannen om me heen waren een enorme steun en ontspanning gedurende deze weken, wanneer ik blij of verdrietig was. De meiden en in het bijzonder Femke, bedankt voor de gezelligheid, liefde, vreugde en fijne werksfeer op en naast de werkvloer. Mede dankzij jullie weet ik welke capaciteiten ik bezit en heb ik de kans gekregen deze te gebruiken. Als laatste mijn allerliefste Lola, mijn kleine, pluizige vriendinnetje. Dankzij jou rust, liefde en ontzettend veel vertrouwen gekregen, mij niet laten twijfelen aan mezelf of me veroordelen voor wie ik ben. Met ontzettend veel pijn neem ik afscheid van jou en mijn hele familie in Spanje. Ik hoop dat ik jullie snel weer mag zien, dankjewel voor alles!