Op naar Spanje!
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
01 Juni 2014 | Spanje, Crevillent
Hé hé, we zijn er.
Een spannende dag vandaag, met een fantastische doel:
Samen met Femke gedurende 6 weken alle zeilen bijzetten om de paarden te helpen, verzorgen en opknappen, om ze vervolgens weer een nieuw, goed tehuis te geven.
Maandenlange voorbereidingen en mailcontact zorgde voor deze kans. Een unieke kans, die ik met beide handen wilde aangrijpen.
Vanmiddag om 12.55 uur vertrok ons vliegtuig van Transavia met vluchtnummer HV6625 van Eindhoven naar Alicante. Ondanks dat we bijna te laat door de boarding heen waren bereikte we op tijd het vliegtuig, waardoor we op tijd konden vertrekken.
Naast mij zat een aardige man van middelbare leeftijd. Nadat ik vlak voor de landing bijna mijn handbagage op de persoon voor mij liet vallen (ik kon hem samen met diezelfde aardige man opvangen) landden het vliegtuig 10 minuten voor geplande tijd op Alicante na een fijne, relaxte vlucht.
Nadat we de koffers gehaald hadden stonden ze ons bij de aankomsthal al op te wachten. Ze hielden 2 bordjes omhoog,met onze namen erop.
Een vriendelijke man en twee meisjes schudden ons de hand, Rick, Amber en Rachel. Rick blijkt de ex man van Laura, de vrouw de Stichting Paard in Nood runt. Ze startten de stichting in eerste instantie met 6 paarden, inmiddels wisselt het in aantallen tussen de 85 en 100 paarden. Op moment staan er 94.
Amber en Rachel volgen beide ook de opleiding Paardenhouderij aan het Helicon. Ook zij lopen op dit moment stage bij de stichting.Na een gezellig praatje in de auto, en wat begininformatie over de werkzaamheden en de gang van zaken op het bedrijf, bereikte we 20 minuten later onze eindbestemming.
Middels een grote, zwarte poort kwamen we het grote terrein opgereden en een aantal verschillende honden kwamen op ons afgerend.
Na wat gedronken en geknuffeld te hebben met de hondjes werden we rondgeleid over het erf, ik moet zeggen dat ik enorm schrok van de staat van alles. Vieze stallen door het ontbreken van stro( is al 5 dagen niet gehaald), kapotte omheiningen en stroomvoorzieningen en bovenal de paarden. Sommige paarden zagen er slechter uit dan de ander. Toch, waren ze vrij opgewekt en blij. Ik merkte gelijk dat de paarden hier op nummer 1 staan, een goede zaak.
Her en der liepen wat losse ezeltjes, pony's en veulentjes rond, die op hun gemak van het hooi stonden te knabbelen. Ze zijn stuk voor stuk mager, maar wel op een of andere manier dankbaar ogend.
De stichting beschikt over een flink stallencomplex, ruime kralen en grote paddocks, netjes afgewerkt met een houten of ijzeren omheining. De kralen en paddocks zijn voorzien van automatische drinkbakken en hooiruiven en/of bakken om hooi uit te eten. De paarden krijgen geen brokken, op moment alleen hooi. Dit omdat het puur af hangt van de donaties en giften die binnen komen.
Tevens lieten zij ons de behandelkamer en medicatie opslag zien, het was een bijzonder schone ruimte en alle medicatie en verzorgingsspullen die er aanwezig zijn, zijn gesponsord. Bijna alle producten komen uit Nederland, erg goed om te zien.
Ondertussen werd er voor ons gekookt door Rick, ons 'papa' voor deze komende 6 weken. Hij zorgt voor de boodschappen, voorraden en elke middag warm eten.
Na het eten werd het tijd voor een voederrondje. Hier kon je goed merken welke paarden dominant zijn, hoe ze reageren en wat ze doen en laten.
's-Avonds op ons gemak wat gezeten, de koffers uitgepakt, contact gezocht met het thuisfront en samen met Femke nog een rondje gelopen.
Morgen gaan we aan de slag, komen er nog 2 meiden bij en kunnen we een taakverdeling maken, niet alleen voor de paarden, ook voor het huishouden en planningen. Ik ben benieuwd hoe deze reis me zal verlopen, maar kan niet wachten om ermee van start te gaan!
Een spannende dag vandaag, met een fantastische doel:
Samen met Femke gedurende 6 weken alle zeilen bijzetten om de paarden te helpen, verzorgen en opknappen, om ze vervolgens weer een nieuw, goed tehuis te geven.
Maandenlange voorbereidingen en mailcontact zorgde voor deze kans. Een unieke kans, die ik met beide handen wilde aangrijpen.
Vanmiddag om 12.55 uur vertrok ons vliegtuig van Transavia met vluchtnummer HV6625 van Eindhoven naar Alicante. Ondanks dat we bijna te laat door de boarding heen waren bereikte we op tijd het vliegtuig, waardoor we op tijd konden vertrekken.
Naast mij zat een aardige man van middelbare leeftijd. Nadat ik vlak voor de landing bijna mijn handbagage op de persoon voor mij liet vallen (ik kon hem samen met diezelfde aardige man opvangen) landden het vliegtuig 10 minuten voor geplande tijd op Alicante na een fijne, relaxte vlucht.
Nadat we de koffers gehaald hadden stonden ze ons bij de aankomsthal al op te wachten. Ze hielden 2 bordjes omhoog,met onze namen erop.
Een vriendelijke man en twee meisjes schudden ons de hand, Rick, Amber en Rachel. Rick blijkt de ex man van Laura, de vrouw de Stichting Paard in Nood runt. Ze startten de stichting in eerste instantie met 6 paarden, inmiddels wisselt het in aantallen tussen de 85 en 100 paarden. Op moment staan er 94.
Amber en Rachel volgen beide ook de opleiding Paardenhouderij aan het Helicon. Ook zij lopen op dit moment stage bij de stichting.Na een gezellig praatje in de auto, en wat begininformatie over de werkzaamheden en de gang van zaken op het bedrijf, bereikte we 20 minuten later onze eindbestemming.
Middels een grote, zwarte poort kwamen we het grote terrein opgereden en een aantal verschillende honden kwamen op ons afgerend.
Na wat gedronken en geknuffeld te hebben met de hondjes werden we rondgeleid over het erf, ik moet zeggen dat ik enorm schrok van de staat van alles. Vieze stallen door het ontbreken van stro( is al 5 dagen niet gehaald), kapotte omheiningen en stroomvoorzieningen en bovenal de paarden. Sommige paarden zagen er slechter uit dan de ander. Toch, waren ze vrij opgewekt en blij. Ik merkte gelijk dat de paarden hier op nummer 1 staan, een goede zaak.
Her en der liepen wat losse ezeltjes, pony's en veulentjes rond, die op hun gemak van het hooi stonden te knabbelen. Ze zijn stuk voor stuk mager, maar wel op een of andere manier dankbaar ogend.
De stichting beschikt over een flink stallencomplex, ruime kralen en grote paddocks, netjes afgewerkt met een houten of ijzeren omheining. De kralen en paddocks zijn voorzien van automatische drinkbakken en hooiruiven en/of bakken om hooi uit te eten. De paarden krijgen geen brokken, op moment alleen hooi. Dit omdat het puur af hangt van de donaties en giften die binnen komen.
Tevens lieten zij ons de behandelkamer en medicatie opslag zien, het was een bijzonder schone ruimte en alle medicatie en verzorgingsspullen die er aanwezig zijn, zijn gesponsord. Bijna alle producten komen uit Nederland, erg goed om te zien.
Ondertussen werd er voor ons gekookt door Rick, ons 'papa' voor deze komende 6 weken. Hij zorgt voor de boodschappen, voorraden en elke middag warm eten.
Na het eten werd het tijd voor een voederrondje. Hier kon je goed merken welke paarden dominant zijn, hoe ze reageren en wat ze doen en laten.
's-Avonds op ons gemak wat gezeten, de koffers uitgepakt, contact gezocht met het thuisfront en samen met Femke nog een rondje gelopen.
Morgen gaan we aan de slag, komen er nog 2 meiden bij en kunnen we een taakverdeling maken, niet alleen voor de paarden, ook voor het huishouden en planningen. Ik ben benieuwd hoe deze reis me zal verlopen, maar kan niet wachten om ermee van start te gaan!
-
02 Juni 2014 - 08:35
Yvonne Van Son:
Hoi Milou
Hardstikke leuk zon reisverslag kunnen wij op een afstandje mee genieten van hoe het daar is.
Ik merk nu al dat jij daar een geweldige tijd zult hebben want paarden en Milou zijn 1.
ik ga je volgen en en ben heel benieuwd wat je ons allemaal nog meer te vertellen hebt
heel veel plezier maar ook succes en ik hoop dat jullie daar wat kunnen betekenen maar eigenlijk twijfel ik daar niet aan.
Toi toi toi van ons hier uit Waalwijk -
02 Juni 2014 - 14:40
Resy:
Goede middag schatje -
02 Juni 2014 - 23:09
Resy:
Ik zie dat er van mijn vorige reactie maar weinig over is, ha ha . Ik heb waarschijnlijk iets niet goed gedaan maar jaaaaa. Nu al leuk om te lezen dat je zo geniet. Zo zie je maar dat er nog genoeg mensen en dieren zijn die wel om je geven ☺Ben nu al trots Xxxx veel plezier nog enne..... Heb je gekookt vandaag ??? Wwwhhaaaa ook dat komt nog goed dan , love you -
03 Juni 2014 - 13:30
Milou :
Lieve mama,
Ik heb de reactie per mail wel goed ontvangen, dus wist wat er stond.
We houden contact, LOVE YOU 2! <3
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
