Ook moeilijke momenten..

Vanmorgen begon de ochtend hectisch. Het paard wat gisteren nog vocht voor zijn leven en uiteindelijk ‘goed’ op stal stond, lag er vanmorgen weer net zo rampzalig bij als gisteren. Het lukte ons niet om ze overeind te krijgen, dus hebben haar meerdere malen om laten rollen.

Tussen de verdere bedrijvigheden door fijn gewerkt met Oreo, Casa Nova, Convertero en Noa. De dag vloog voorbij maar het ging steeds slechter met het paard.
Dat maakten dat we gingen waken. Ze was nat van het zweten, ademde moeilijk, en kuchte wat. Af en toe kwam ze wat omhoog, maar ze had de energie niet meer om omhoog te komen, laat staan te gaan staan.
Namate de tijd verstreek had ze het steeds moeilijker en leek ze op te geven. Wij waren het er allemaal over eens dat het geen zin meer had, we wilde ze niet nog langer laten lijden. Uiteindelijk kwam om 5 uur de veearts. We hebben haar laten gaan.

Een emotioneel afscheid, waarbij ik continu bij haar hoofd bleef. Ze was rustig, en vond het goed geweest. Samen met de andere meiden zijn we voor, tijdens en na de euthanasie bij haar gebleven.
De bedoeling was dat ik daarna nog les zou geven aan 2 Belgische mensen, maar zoals ook zij begrepen, was ik daar emotioneel niet toe in staat. Ik vond het verschrikkelijk de mensen teleur te moeten stellen, maar zij toonden enorm begrip.

Ieder trok even zijn eigen plan, en we vonden troost bij elkaar. Ik had hoofdpijn van de stress van die 2 dagen, en het emotionele afscheid, maar wist dat we hier goed aan deden, het was beter zo.

Tegen de avond besloten Femke, Amber en ik om even een rondje te gaan rijden met onze paardjes. Zonder zadel klommen we erop en reden we een rondje. Het was erg gezellig, en doorbrak de emotionele toestand een beetje. Uiteindelijk gingen we wat racen, en hebben we Rick gevraagd het te filmen, het resultaat is lachwekkend en we hebben enorme lol gehad.

Het was een fijne afsluiting van de dag. Tot morgen!