Gemengde gevoelens

Vanmorgen was het lekker koel. Ik besloot om de ochtend te gebruiken om Confi te rijden, maar heb me lichtelijk vergist in de warmte. Binnen een uur was het alweer bloedheet en amper te doen.

Om 10 uur werden er 3 meiden opgehaald om gezellig mee te gaan naar de markt. Ik bleef achter, en vond dat helemaal niet erg. Nadat ik op het gemak de bak had ontzien van mest, kon ik confi pakken om lekker even te gaan rijden. Dat had ik wel even nodig, aangezien ik een beroerde nacht achter de rug had. Slecht geslapen, door het gemis van thuis die me in een enorme dip zet. Maargoed, na mijn fijne rit met Confi ging het alweer een stuk beter.

Na een fijn gesprek van een klein uur via Facetime met mijn allerliefste, kwamen de andere meiden alweer terug. Omdat Rachel morgen vertrekt, had ze voor ons een lekkere lunch geregeld.

Tegen de klok van 4 uur moesten we de paarden weer voorzien van eten en drinken, omdat we om 5 uur zouden vertrekken naar een kroegje, voor de wedstrijd Nederland-Mexico. Ik had nog niet zo heel veel zin, maar toen we ons eenmaal aan het optutten waren ging dat steeds beter.

Samen met de ouders van Femke zijn we met zijn allen afgereisd naar de kroeg waar ik heerlijk heb genoten van een friet met en een frikandel speciaal. De wedstrijd zelf vond ik bagger, maar ben blij dat Nederland het maar mooi wéér geflikt heeft met 2-1!

Toen we eenmaal weer thuis waren ontdekte we een lek in de waterleiding boven de stallen. Dit bleek al even zo te zijn, omdat er al aardig wat water op de grond lag. Na veel getop uiteindelijk de leiding kunnen afsluiten, zodat het water kan drogen.

Tot slot wilde ik, samen met Melanie, Salvador nog lekker even laten rollen. We ontdekte een pony die niet meer op kon staan. Ze was al oud, en een aantal dagen eerder al opgegeven, maar vanwege haar sterke wil, wilde we het nog even aankijken. Toen we haar zo zagen, wisten we dat het goed geweest was. Uiteindelijk was de dierenarts tegen de klok van 11 uur die haar uit haar leiden verlost heeft. Het was een mooi afscheid, maar ze heeft 37 jaar mogen leven, waarvan ruim 8 jaar bij Los Caballos Luna. Onder een prachtige sterrenhemel, met zelfs 2 vallende sterren, sloot zij haar ogen.

Zo kwamen we onze dag weer door. De dag waarop je nog opziet tegen de dagen die nog moeten komen, waarin je lol heb, Sneijder af kan schieten tijdens de wedstrijd die uiteindelijk toch scoort, en afscheid moet nemen van een prachtig wezen, een van onze vele paarden.

Tot morgen. Dan ga ik verhuizen naar het woonhuis, zodat ik een beetje rust in mijn hoofd krijg en hopelijk de drive voor alles een beetje terug kan vinden.